p. 153
Simonides and Christodoulos (minor)
Ο Κωνσταντίνος Χριστόδουλος ή Χριστοδούλου υπήρξε στις αρχές του
20ού ακόνα ό,τι ο Becker και ο Caprara στις αρχές του 19ου αιώνα: ο μεγαλύ-
τερος κιβδηλοποιός. Από την άλλη μαζί με τον Κωνσταντίνο Σιμωνίδη ήταν οι
δύο πιο διάσημοι επώνυμοιΈλληνες πλαστογράφοι. Απασχόλησαν τον κόσμο
των Μουσείων και των συλλογών, κρατικών και ιδιωτικών, σε παγκόσμιο επί-
πεδο. Με χρονική απόσταση μισού και πλέον αιώνα ήταν και οι δύο άτομα με
μεγάλες ικανότητες. Τη δημιουργική φαντασία τους όμως και το αναμφισβή-
τητο ταλέντο τους διεμβόλιοαν οι ατυχείς επιλογές τους, που βρέθηκαν σε αντί-
θεση με τους κανόνες της οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής τάξης. Το απο-
τέλεσμα ήταν να μην ασχοληθεί σχεδόν καθόλου η επιστημονική έρευνα μαζί
τους. Με τον Σιμωνίδη ελάχιστα, τον Χριστοδούλου όμως παρόλο που φαίνε-
ται ότι εξακολουθούσε να ζει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 1950-60 τον αγνόη-
σε τελείως μέχρι σήμερα. Τα γραπτά του Σβορώνου έχουν να κάνουν αποκλει-
στικά με τα κίβδηλα νομίσματα που έθεσε σε κυκλοφορία. Ο Χριστοδούλου ως
άνθρωπος, επαγγελματίας και τεχνίτης παραμένει ουσιαστικά άγνωστος. Λεί-
πουν στοιχεία για τη ζωή και τις δρασιηριότητές του. ΙΙρέπει, ωστόσο, να τονί-
σουμε και τη διαφορά μεταξύ Σιμωνίδη και Χριστόδουλου. Ο πρώτος δημιούρ-
γησε μόνος το μύθο του, διέτρεξε την Ευρώπη από άκρη σε άκρη, πρόβαλε και
υπερασπίστηκε το έργο του με τρόπο μυθιστορηματικό. Ο δεύτερος δεν έφυγε
ποτέ από τα στενά όρια στο Μοναστηράκι της Λθήνας.406Έγινε διάσημος μόνο
χάριν στους καταλόγους του Σβορώνου. Τα κάλπικα νομίσματά του διακινήθη-
καν από τους παλαιοπώλες της οδού ΙΙανδρόσου, και πουλήθηκαν άλλοτε ως
αρχαία και άλλοτε ως αντίγραφα, άγνωστο όμως σε τι ποσοστά και σε τι αριθ-
μούς, αφού οι μήτρες του Χριστόδουλου φαίνεται ότι και μετά το θάνατό του,
εξακολούθησαν να «παράγουν» στα χέρια κιβδηλοποιών και παλαιοπωλών που
τις «κληρονόμησαν».
Ο Κωνσταντίνος Χριστόδουλος ή Χριστοδούλου υπήρξε στις αρχές του 20ού ακόνα ό,τι ο Becker και ο Caprara στις αρχές του 19ου αιώνα: ο μεγαλύτερος κιβδηλοποιός. Από την άλλη μαζί με τον Κωνσταντίνο Σιμωνίδη ήταν οι δύο πιο διάσημοι επώνυμοιΈλληνες πλαστογράφοι. Απασχόλησαν τον κόσμο των Μουσείων και των συλλογών, κρατικών και ιδιωτικών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Με χρονική απόσταση μισού και πλέον αιώνα ήταν και οι δύο άτομα με μεγάλες ικανότητες. Τη δημιουργική φαντασία τους όμως και το αναμφισβήτητο ταλέντο τους διεμβόλιοαν οι ατυχείς επιλογές τους, που βρέθηκαν σε αντίθεση με τους κανόνες της οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής τάξης. Το αποτέλεσμα ήταν να μην ασχοληθεί σχεδόν καθόλου η επιστημονική έρευνα μαζί τους. Με τον Σιμωνίδη ελάχιστα, τον Χριστοδούλου όμως παρόλο που φαίνεται ότι εξακολουθούσε να ζει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 1950-60 τον αγνόησε τελείως μέχρι σήμερα. Τα γραπτά του Σβορώνου έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τα κίβδηλα νομίσματα που έθεσε σε κυκλοφορία. Ο Χριστοδούλου ως άνθρωπος, επαγγελματίας και τεχνίτης παραμένει ουσιαστικά άγνωστος. Λείπουν στοιχεία για τη ζωή και τις δρασιηριότητές του. ΙΙρέπει, ωστόσο, να τονίσουμε και τη διαφορά μεταξύ Σιμωνίδη και Χριστόδουλου. Ο πρώτος δημιούργησε μόνος το μύθο του, διέτρεξε την Ευρώπη από άκρη σε άκρη, πρόβαλε και υπερασπίστηκε το έργο του με τρόπο μυθιστορηματικό. Ο δεύτερος δεν έφυγε ποτέ από τα στενά όρια στο Μοναστηράκι της Λθήνας.406Έγινε διάσημος μόνο χάριν στους καταλόγους του Σβορώνου. Τα κάλπικα νομίσματά του διακινήθηκαν από τους παλαιοπώλες της οδού ΙΙανδρόσου, και πουλήθηκαν άλλοτε ως αρχαία και άλλοτε ως αντίγραφα, άγνωστο όμως σε τι ποσοστά και σε τι αριθμούς, αφού οι μήτρες του Χριστόδουλου φαίνεται ότι και μετά το θάνατό του, εξακολούθησαν να «παράγουν» στα χέρια κιβδηλοποιών και παλαιοπωλών που τις «κληρονόμησαν».
O Konstantínos Christódoulos í Christodoúlou ypírxe stis archés tou 20oú akóna ó,ti o Becker kai o Caprara stis archés tou 19ou aióna: o megalýteros kivdilopoiós. Apó tin álli mazí me ton Konstantíno Simonídi ítan oi dýo pio diásimoi epónymoiÉllines plastográfoi. Apaschólisan ton kósmo ton Mouseíon kai ton syllogón, kratikón kai idiotikón, se pankósmio epípedo. Me chronikí apóstasi misoú kai pléon aióna ítan kai oi dýo átoma me megáles ikanótites. Ti dimiourgikí fantasía tous ómos kai to anamfisvítito talénto tous diemvólioan oi atycheís epilogés tous, pou vréthikan se antíthesi me tous kanónes tis oikonomikís, koinonikís kai ithikís táxis. To apotélesma ítan na min ascholitheí schedón kathólou i epistimonikí érevna mazí tous. Me ton Simonídi eláchista, ton Christodoúlou ómos parólo pou faínetai óti exakolouthoúse na zei méchri ta mésa tis dekaetías 1950-60 ton agnóise teleíos méchri símera. Ta graptá tou Svorónou échoun na kánoun apokleistiká me ta kívdila nomísmata pou éthese se kykloforía. O Christodoúlou os ánthropos, epangelmatías kai technítis paraménei ousiastiká ágnostos. Leípoun stoicheía gia ti zoí kai tis drasiiriótités tou. IIrépei, ostóso, na tonísoume kai ti diaforá metaxý Simonídi kai Christódoulou. O prótos dimioúrgise mónos to mýtho tou, diétrexe tin Evrópi apó ákri se ákri, próvale kai yperaspístike to érgo tou me trópo mythistorimatikó. O défteros den éfyge poté apó ta stená ória sto Monastiráki tis Lthínas.406Égine diásimos móno chárin stous katalógous tou Svorónou. Ta kálpika nomísmatá tou diakiníthikan apó tous palaiopóles tis odoú IIandrósou, kai poulíthikan állote os archaía kai állote os antígrafa, ágnosto ómos se ti posostá kai se ti arithmoús, afoú oi mítres tou Christódoulou faínetai óti kai metá to thánató tou, exakoloúthisan na «parágoun» sta chéria kivdilopoión kai palaiopolón pou tis «klironómisan».
Show more
1,824 / 5,000
Konstantinos Christodoulos or Christodoulou was at the beginning of the 20th century what Becker and Caprara were at the beginning of the 19th century: the greatest counterfeiter. On the other hand, together with Konstantinos Simonides, they were the two most famous Greek forgers. They occupied the world of museums and collections, both state and private, worldwide. With a time gap of more than half a century, both were individuals with great abilities. However, their creative imagination and their undeniable talent were hampered by their unfortunate choices, which were in conflict with the rules of the economic, social and moral order. The result was that scientific research hardly dealt with them at all.
Simonides was barely studied, but Christodoulou, although it seems that he continued to live until the mid-1950s-60s, has been completely ignored to this day. Svoronos' writings deal exclusively with the counterfeit coins he put into circulation. Christodoulou as a person, professional and craftsman remains virtually unknown. Information about his life and activities is lacking. However, we must also emphasize the difference between
Simonides and Christodoulou. The former
created his own myth, traveled from one end of Europe to the other, promoted and defended his work in a novelistic manner. The latter never left the narrow confines of Monastiraki in Lthena.
406 He became famous only thanks to Svoronos's lists. His counterfeit coins were distributed by the antique dealers of Androsou Street, and were sold sometimes as antiques and sometimes as copies, but it is unknown in what percentages and in what numbers, since Christodoulos' dies seem to have continued to be "produced" even after his death in the hands of counterfeiters and antique dealers who "inherited" them.
